เราไม่ได้เสียดายกับเวลาที่สูญเสีย ไปกับการได้เรียนรู้กับความผูกพันครั้งนั้นนะ แต่เราไม่ปฏิเสธที่จะบอกว่าเสียใจที่เรารักษามิตรภาพไว้ไม่ได้.. ตำแหน่งที่เรายืนมันต่างออกไป เราอาจจะยืนอยู่พื้นดินเดียวกัน แต่เรายืนอยู่บนหินคนละก้อน พื้นที่บนหิน ถ้าไม่อยากยืนอยู่อย่างลำพัง ก้ออาจจะมีพื้นที่หลงเหลืออยู่บ้างแต่เป็นที่สำหรับคนที่เราอยากให้มายืน ข้างกันเท่านั้น..
จากที่หันหน้าเข้าหากัน..เราต่างก้อหันหลังให้กัน และต่างคนต่างเดินไปคนละทาง.. ไม่ดูแลหนทางและอุปสรรคของกันและกันเหมือนเคย..
เราคงล้ำเส้นมากเกินไป เพื่อน พี่ น้อง ทุกตำแหน่งมีขอบเขตของมัน ยังไงซะ ตำแหน่งที่ชัดเจนของเราก้อเริ่มต้นมาจากคำว่า คนอื่น
จากคนอื่นเปลี่ยนเป็นคนรู้จัก และพัฒนาจนเป็นเพื่อน จากเพื่อนธรรมดาๆ เป็นเพื่อนสนิท ถ้าวันนี้มันจะย้อนกลับไปจุดเริ่มต้นอีกครั้ง มันคงไม่แปลกอะไร
คนอื่น สำหรับเพือนรัก
ฟังแล้วเจ็บหัวใจ หัวใจมันเย็นๆ ชาๆ เหมือนอากาศตอนนี้เลย
เราจะทำอะไรได้อีก เส้นด้ายระหว่างเพื่อนที่ฉันและเธอถือปลายมันคนละด้าน มันกำลังจะขาด หรือ มันขาดไปแล้ว
สำหรับฉันยังคงถือปลายอีกข้างไว้เหมือนเดิม เพื่อรอให้เธอมาต่อ ฉันจะรอ แม้ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน
ฉันไม่อาจกลับไปแก้ไขข้อผิดพลาดที่ฉันเคยก่อ เรื่องราวที่อาจเป็นต้นเหตให้เธอเหนื่อยหน่าย เพราะทุกอย่างที่ทำที่คิดของฉันล้วนเริ่มต้นมาจากความรัก ความห่วงใย ที่ฉันมีเท่าที่จะมอบให้คนๆนึงที่เรียกว่าเพื่อนรักได้
คำทุกคำที่ฉันเคยบอกเธอไว้
"ฉันจะไม่มีวันจากเธอไปไหน นอกจากเธอจะไม่ต้องการฉันเอง"
วันนี้ฉันก็ยังยืนยันคำนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น